Το ελληνικό εμπόριο, από το 2010 και εντεύθεν βρίσκεται σε μια διαρκή πτωτική πορεία.

Υπολογίζεται ότι οι ελληνικές εμπορικές επιχειρήσεις την οκταετία των μνημονίων έχασαν σχεδόν το μισό τους τζίρο, με έτος βάσης το 2009, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωσή τους η οποία μεταφράζεται σε λουκέτα, απώλεια θέσεων εργασίας και αδυναμία καταβολής υποχρεώσεων προς δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες.

Από τις 850.000 επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν μέχρι το 2009 (εμπορικές και μη) σήμερα απέμειναν περί τις 600.000, χωρίς να συνυπολογίζονται εκείνες που διέκοψαν τη λειτουργία τους αλλά δεν έκαναν διακοπή.

Οι τεκμηριωμένες και κοστολογημένες προτάσεις στα επιμέρους ζητήματα και προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική επιχειρηματικότητα εκ μέρους της ΕΣΕΕ
αλλά και άλλων φορέων επιχειρηματικότητας (ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ) στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έγιναν αποδεκτές από την πολιτεία, η οποία τα τελευταία χρόνια ακολουθεί ένα καταστροφικό μείγμα πολιτικών με κύριο χαρακτηριστικό την υπερφορολόγηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών και την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού προς την κατεύθυνση της ζητούμενης ανάπτυξης.

ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και έμποροι φορολογούνται, ως προς το εισόδημα, με την κλίμακα των μισθωτών χωρίς όμως αφορολόγητο.

Αυτό σημαίνει πως για το ίδιο εισόδημα ένας επαγγελματίας θα καταβάλλει περί τα 1000 ευρώ επιπλέον φόρο συγκριτικά με έναν μισθωτό. Αυτό, αν μη τι άλλο, συνιστά κοινωνική αδικία.

Επί πλέον, επιβαρύνεται με 650 ευρώ τέλος επιτηδεύματος καθώς και την ειδική εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης. Αν στα παραπάνω συνυπολογιστεί και το 26,95% για ασφαλιστικές εισφορές, τότε προκύπτει ότι θα πρέπει να καταβάλλει τουλάχιστο το 60-65% των κερδών του, αν υπάρχουν, στο δημόσιο. Με άλλα λόγια για εισόδημα 10000 θα καταβληθούν φόροι και εισφορές 6000 και θα απομείνουν 4000 για να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του.
Πρότασή μας είναι η καθιέρωση ενός φορολογικού συστήματος, όπου το φορολογητέο εισόδημα θα προκύπτει μετά την αφαίρεση από το δηλωθέν όλων των δαπανών και ότι απομένει να φορολογείται κλιμακωτά. Έτσι η φορολογία θα επιβάλλεται επί ενός υπαρκτού διαθέσιμου εισοδήματος και επί πλέον θα μειωθεί η φοροδιαφυγή, καθώς η απόδειξη αποκτά αξία, μιας και το ποσό της θα εκπίπτει στο σύνολό του από το δηλωθέν εισόδημα. Και φυσικά δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ότι δαπανάται φορολογείται με έμμεσους φόρους, με κυριότερο το ΦΠΑ.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Αναμφίβολα η συσσώρευση οφειλών προς τον πρώην ΟΑΕΕ και η μεταφορά τους στο ΚΕΑΟ, αποτελεί τη μεγαλύτερη θηλιά στο λαιμό των ελευθέρων επαγγελματιών.

Η ρύθμιση των εκατό δόσεων φαίνεται πως δε λειτούργησε, αφού αποδείχτηκε αδύνατη, σε περιβάλλον ύφεσης, η καταβολή τόσο των τρεχουσών εισφορών όσο και των δόσεων της ρύθμισης. Αποτέλεσμα, οι μισές σχεδόν ρυθμίσεις να έχουν χαθεί και οι συνάδελφοι να κινδυνεύουν με λήψη μέτρων αναγκαστικής είσπραξης. Όμως, με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς δε λύνεται το πρόβλημα.

Πάγια και τεκμηριωμένη θέση του εμπορικού κόσμου της χώρας είναι η κεφαλαιοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών και η μετατροπή τους σε ασφαλιστικό χρόνο με παράλληλη υποχρέωση καταβολής των τρεχουσών εισφορών. Έτσι θα ενεργοποιηθούν οι ασφαλισμένοι που σήμερα αδυνατούν να καταβάλλουν τις εισφορές τους και θα έχει περισσότερα έσοδα ο νέος ασφαλιστικός φορέας (ΕΦΚΑ), η βιωσιμότητα του οποίου με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι αμφίβολη.

ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ
Η ολοένα αυξανόμενη χρήση ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής αναδεικνύει στο μέγιστο βαθμό την καθιέρωση ενός ειδικού ακατάσχετου-τροφοδότη επιχειρηματικού λογαριασμού.

Σήμερα οι εισπράξεις που γίνονται μέσω των τερματικών POS δεσμεύονται στο σύνολό τους σε περίπτωση ύπαρξης οφειλών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να λειτουργήσει η επιχείρηση και μαθηματικά να οδηγείται σε λουκέτο.

Η καθιέρωση του ειδικού τροφοδότη λογαριασμού, από τον οποίο θα πληρώνονται δημόσιο, ΔΕΚΟ, προμηθευτές θα δώσει λύση στο πρόβλημα και θα αποτελέσει βαθιά ανάσα για τις επιχειρήσεις. Άλλωστε, να θυμηθούμε ότι ο ακατάσχετος λογαριασμός αποτέλεσε και δέσμευση του πρωθυπουργού στην ομιλία του στη ΔΕΘ, το Σεπτέμβριο του περασμένου χρόνου.

ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ
Σε σύνολο 110 περίπου δις κόκκινων δανείων το 40% είναι επιχειρηματικά δάνεια, εκ των οποίων το 70% αφορά σε μεγάλες επιχειρήσεις και το 30% σε μικρές και μεσαίες. Η καθιέρωση του εξωδικαστικού συμβιβασμού δε φαίνεται να δίνει λύση στο πρόβλημα, καθώς οι όροι και οι προϋποθέσεις ένταξης αποκλείουν πολλούς.

Θα μπορούσε να επιλεγεί μια αυτοματοποιημένη διαδικασία ρύθμισης, κατά το πρότυπο των 100 δόσεων, η οποία θα προέβλεπε ρύθμιση σε βάθος χρόνου μέχρι τη συνταξιοδότηση του επιχειρηματία, μείωση επιτοκίου και κούρεμα κεφαλαίου ανάλογα με την περίπτωση.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΠΑΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ(ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ)
Η ουσιαστική απελευθέρωση των εκπτώσεων και των προσφορών (επιτρέπονται όλο το χρόνο) ουσιαστικά υποβαθμίζει και απαξιώνει τον ίδιο το θεσμό αλλά και δημιουργεί σύγχυση στο καταναλωτικό κοινό.

Σήμερα επί της ουσίας έχουμε 120 μέρες το χρόνο εκπτώσεις(45 μέρες το χειμώνα, 45 το καλοκαίρι και 30 ενδιάμεσες).

Πρόταση μας είναι να παραμείνουν ως έχουν οι τακτικές εκπτώσεις, να καταργηθούν οι ενδιάμεσες και παράλληλα να δίνεται η δυνατότητα σε κάθε επιχείρηση να διενεργεί προσφορές το πολύ δύο δεκαήμερα το χρόνο. Επίσης, να θεσμοθετηθεί η καθιέρωση stock corner όπου θα διατίθενται σε μειωμένες τιμές προϊόντα περασμένων ετών.

Σε ότι αφορά στις Κυριακές, έχει αποδειχτεί με μετρήσιμα στοιχεία, ότι μόνο τρεις έχουν εμπορικό ενδιαφέρον, δηλ. οι δύο τελευταίες του χρόνου και η Κυριακή των Βαΐων.

Η καθιέρωση 32 Κυριακών στις τουριστικές περιοχές, παρά την απαγορευτική απόφαση του ΣΤΕ, δείχνει την ξεκάθαρη πρόθεση για απελευθέρωση της κυριακάτικης αργίας προς όφελος των πολυεθνικών και των εγχώριων εμπορικών ομίλων.

Συμπερασματικά θα λέγαμε πως αν υιοθετηθούν οι προτάσεις μας στα παραπάνω καίρια και ζωτικής σημασίας ζητήματα, θα έχει γίνει μια καλή αρχή για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Αυτό που θα πρέπει να γίνει συνείδηση είναι, ότι δε μπορεί να υπάρξει οικονομία χωρίς υγιή ιδιωτικό τομέα, ο οποίος θα προσφέρει θέσεις εργασίας και έσοδα στα δημόσια ταμεία.

Το μοντέλο της διανομής του δανεικού πλούτου μέσω των διορισμών στο δημόσιο και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οφείλουμε να το αλλάξουμε.

Έχουμε χρέος να κάνουμε τη χώρα μας μια χώρα φυσιολογική και να την παραδώσουμε καθαρή στις επόμενες γενιές.